داوود قاریزاده در کابل

	شهروندان کره جنوبی که در افغانستان گروگان گرفته شده اند

اما از حدود چهار سال پیش، که طالبان یک مهندس ترک را در جنوب افغانستان ربودند، این رویه تغییر کرده است.

بعد از آن ماجرا گاه و بی گاه خبرهایی از ربوده شدن خارجیان در افغانستان منتشر می شود، و در ماههای اخیر این روند افزایش بی سابقه ای داشته است.

امدادرسانان خارجی و روزنامه نگاران، و نیز افغانهایی که با سازمان های بین المللی کار می کنند، هدف اصلی آدم ربایی ها بوده اند.

هفته گذشته طالبان 23 شهروند کره (کوریا) جنوبی را - که بیشتر آنها زنان مسیحی کارگر بودند - در ولایت غزنی در جنوب غرب کابل گروگان گرفتند. تا به حال جسد یکی از گروگان ها پیدا شده است.

طالبان خواستار آزادی هشت تن از اعضای گروه خود از زندان شده و گفته اند اگر خواسته هایشان برآورده نشود گروگان های بیشتری را خواهند کشت.

"سیاست موفق"

یکی از فرماندهان طالبان، ربودن خارجی ها به قصد معاوضه آنها با اعضای زندانی طالبان را "سیاستی بسیار موفق" خوانده است.

مقامات افغان می پذیرند که شورشیان طالبان، از ربودن خارجیان به عنوان وسیله ای برای فشار آوردن بر دولت حامد کرزی، که مورد حمایت غرب است، استفاده می کنند.

ربایندگان معمولا خواستار خروج نیروهای خارجی از افغانستان، آزادی اعضای زندانی طالبان و دریافت پول در ازای آزادی گروگان ها می شوند.

دولت افغانستان نیز از طرف کشورهایی که شهروندانشان ربوده شده اند، زیر فشار بسیار شدیدی قرار دارد.

یکی از موارد آدم ربایی در افغانستان که خیلی درباره آن صحبت شد، ربوده شدن دانیله ماستروجیاکومو، خبرنگار ایتالیایی، به همراه راننده و مترجم افغانش، در اوایل سال جاری میلادی بود.

گفته می شود دولت ایتالیا در آن زمان فشار بسیار زیادی برای آزادی آقای ماستروجیاکومو بر حامد کرزی وارد کرد و تا آنجا پیش رفت که تهدید به خروج 2000 سرباز ایتالیایی از افغانستان کرده بود.

	دانیله ماستروجیاکومو تصور می کرد که کشته خواهد شد

آقای ماستروجیاکومو نهایتا در یک فرایند تبادل شدیداً انتقادآمیز آزاد شد. در ازای آزادی او پنج عضو بلندپایه زندانی طالبان آزاد شدند که برادر ملا دادالله، فرمانده مقتول طالبان، یکی از آنان بود. طالبان سر دو افغان ربوده شده را نیز بریدند.

"معامله"

در موردی دیگر گفته می شود که مبلغ قابل توجهی برای آزادی گابریله تورسلو، یک گروگان ایتالیایی دیگر، به ربایندگان پرداخت شده است.

از دولتهای افغانستان و ایتالیا به دلیل شیوه ای که برای آزادی این گروگانها در پیش گرفتند، انتقاد شده است.

بان کی مون دبیرکل سازمان ملل، از کشورهای عضو این سازمان خواسته است قوانین مشترکی برای نحوه برخورد با گروگان گیری وضع کنند.

ناظران گمان می کنند "معامله کردن" با گروگان گیران، صرفا به طالبان کمک کرده است.

وزیر داخله افغانستان می گوید اگر شهروندان خارجی قبل از سفرهایشان با ما مشورت کنند و در مسائل امنیتی با پلیس همکاری کنند، خطر ربوده شدن کاهش خواهد یافت.

مقامات افغان تقصیر اصلی را متوجه بی توجهی شهروندان خارجی و افغان هایی که با آنها کار می کنند، می دانند.

ازمری بشری، سخنگوی وزارت داخله افغانستان، می گوید: "مثلا این شهروندان کره جنوبی را در نظر بگیرید. آنها اتوبوسی اجاره کردند تا از کابل به قندهار سفر کنند، بدون اینکه با ما مشورتی کرده باشند."

او ادامه می دهد: "ما نمی توانیم بدون همراه داشتن کاروانی از نیروهای امنیتی از این جاده عبور کنیم. ما می دانیم که خطر امنیتی بالاست و شورشیان کنترل بخشهایی در اطراف این جاده را در دست دارند."

"بنابراین این گروگان گیری ها تا حدی نتیجه نا امنی است، اما دلیل اصلی آن بی توجهی خارجیانی است که اهدافی سهل الوصول اما مهم هستند."