عید رمضان ، بر گرسنگان مبارک باد!

عید آمد و هر کس پی کار خویش است

می نازد اگر غنی و گر درویش است

من بی تو به حال خود نظر ها کردم

دیدم که هنوزم رمضان در پیش است

عید به معنای باز گشت است که در اسلام پس از انجام دوعبادت، یکی حج  و دیگری رمضان ، بر پا می شود . این به معنای آنست که انسان در بستر عبادت باید به جای  باز گشت کند . با توجه به شعار اصلی مسلمانان "انالله و انا الیه راجعون" مرجع این باز گشت ، همان جایی است که ما از آن آمده ایم و آن جز ذات باری تعالی نیست . اسلام به ما آموخته است ذات باری لایتناهی است و ما در باز گشت مداوم بسوی او که مرجع ما و کل هستی است می باشیم و هیچگاهی به او نمی رسیم . مصداق توفیق در این رجعت ابدی نیز انتزاعی و مجرد و ذهنی و خیالی نیست ، بلکه خود انسان است . هو مانیزم اسلامی ، بر خلاف این پندار که انسان و خدا دو ذات و اقنوم جدا و حتا متضاد باهم هستند و قربانی کردن یکی در پیشگاه دیگری ، حتمی است ، بر این باور است که هستی و از جمله انسان  از خدا آمده است و بسوی او بر می گردد و خدا روح خویش را در کالبد او دمیده است و بر همین اساس او را خلیفه خداوند می خواند . با این تلقی ، رمضان و حج بستر و امکانی است که به انسان فرصتمی دهد ، به حقیقت خویش و صل گردد و خود را در یابد و به شکرانه این افتخار و توفیق عید بگیرد . در این مسیر است که انسان باید با گذر از خود جعلی و تصنعی ای که تاریخ و جامعه و و راثت و تعلق قومی و نژادی به او بخشیده است و یا در هنگامه های دگردیسی و بر گشتن تصادفی قافله ،سالاری و سرداری و مقام و مرتبه یافته است، خالصو ناب گردد و به عنوان یک انسان ، از همه آن عوارضو اضافات و فاضلات شیطانی ای که او را دیگری ساخته اند و از خود بدر برده اند پالوده گردد . تاریخ و جامعه و نظام های متنوع ، می تواند  انسان را با خودش بیگانه و حتی دشمن سازد و به او شخصیت کاذب بخشد . از انسانی که باید خلیفه خد باشد ، نماینده ابلیس و اهریمن بپرورد. موجود طماع و حریص و برتری طلبی که می کشد و می سوزد و آواره می سازد و بر روی استخوان های شکسته قربانیان خویش کاخ مراد بر می افرازد و بر مقامی که شایسته او نیست لمیده و اینهمه را نیز بابی شرمی تمام داد خدا قلمداد می کند و فقط خود را مجاهد و غازی و فاتح و در صورت ضرورت ، شهید زنده ای می داند که خون شهیدان را وجه المصالحه ای برای معامله و سوداگری و ثروت اندوزی سازد . در مقابله با این آفت هولناک ، رمضان می تواند به هر مسلمانی بیاموزد که او او حتا با گرسنه بودن و تشنه بودن و امتناع از تمایلات شهوانی ، می تواند و باید انسان بماد . پس مجبور نیست بخاطر کسب حیثیت و هویت کاذب ، انسانهای دیگر را بکشد و باریا و تظاهرو باند بازی و دجال منشی و معامله گری و خود و وطن را فروختن و نقاب تقدس بخ چهره زدن و تیلسان زهد دروغین به بر کردن و از جهل عوام و حرص خواص بهره بردن ، خودش را اثبات نماید . آنکه یکباره به همه چیزرسیده است بی گمان یک سارق ودزد بی حیاست و ندیده ایم که از آسمان بر سرکسی طلاباریده باشد. اگراز آسمان هم باریده باشد از آسمان خدا نباریده است ، بلکه از آسمان شیطان و ابلیس های زمینی باریده است و آنهم در ازای سلب هویت انسانی و ارتکاب هزاران جنایت و خیانت و رذالت . بنابر این روزه گرفتن در رمضان و بر سر سفره ای که از خون فقراو عزت بیچارگان و ویرانی شهر ها و کلبه ها باده ها نوع اطعمه و اشربه و تنقلات و حلویات رنگین شده است افطار کردن ، و بر روی فرشی که یک تارحلال در آن یافت نمی شود به نماز ایستادن را هر گز نمی توان روزه گرفتن نامید. هدف اصلی رمضان تقوی ورزیدن یعنی خود و خدا را یافتن است و نه صرفاً لب فروبستن که یک حیوان هرگز ریا کار و منافق و متظاهر نیست . بیاد داشته باشیم که راه خدا از میانه ی مردم و انسانها می گذرد نه از روی اجساد خونین ، بدن های پاره پاره ، دهان های شکسته ، خانه های سوخته و شهر های ویران و جامعه ای بی بهره از نان و نوا.

عید رمضان ، عید خود یابی و خدایابی ست ، این عید را به آنانی که با غذای پاک افطار کرده اند و دهن به هیچ مرداری نیالوده اند مبارک باد می گوییم .

29 رمضان – کابل افغانستان

8 صبح